ΠΕ1. Ακαδημαϊκή αναμόρφωση του Π.Π.Σ. - Δ.1.1 Δημιουργία τομέων

    
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ (Τ.Ε.Ι.) ΣΕΡΡΩΝ»
ΤΜΗΜΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ & ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ

Β' Ε.Π.Ε.Α.Ε.Κ.

«ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΣΠΟΥΔΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΣΤΟ
ΜΕΤΡΟ 2.2 «ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ – ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ»
ΕΝΕΡΓΕΙΑ 2.2.2 «Ολοκλήρωση της διεύρυνσης και αναμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης»
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΠΡΑΞΕΩΝ 2.2.2.γ
«Ενίσχυση των ΤΠΕ στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση»

ΠΕ1. Ακαδημαϊκή αναμόρφωση του Π.Π.Σ.

Δ.1.1Δημιουργία τομέων (κατευθύνσεων ειδικότητας)

 

5. Περιγράμματα μαθημάτων προτεινομένου Προγράμματος Σπουδών – Βιβλιογραφία

 

 

Τίτλος μαθήματος: Ψηφιακή Επεξεργασία Εικόνας

Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 θεωρία + 1 ασκήσεις πράξεις + 2 εργαστήριο

Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: Z΄ (Κατεύθυνση 3η )

Διδασκαλία: Η διδασκαλία του μαθήματος έχει τη μορφή 15 διαλέξεων και ισάριθμων εργαστηριακών ασκήσεων, στο πλαίσιο των οποίων υπάρχει η δυνατότητα ανάληψης εργασιών.

Ενδεικτικά προαπαιτούμενα: -

Διδακτικές μονάδες: 7

 

Σκοπός και στόχοι του μαθήματος:

Η ψηφιακή επεξεργασία εικόνας (ΨΕΕ) αποτελεί έναν ευρύ επιστημονικό κλάδο που αναπτύχθηκε με την ραγδαία εξέλιξη των υπολογιστών. Ο όρος εικόνα χρησιμοποιείται ευρύτερα από την απλή απεικόνιση ενός σκηνικού και περιλαμβάνει την αποτύπωση κάθε είδους πληροφοριών. Τα υπερηχογραφήματα, οι μαγνητικές τομογραφίες, οι δορυφορικές φωτογραφίες κ.α. μπορούν να επεξεργαστούν ως ψηφιακές εικόνες. Το εν λόγω μάθημα εισάγει στις βασικές έννοιες και τεχνικές επεξεργασίας και αναγνώρισης σε ψηφιακές εικόνες.

 

Περίγραμμα μαθήματος:

Θεωρητικό μέρος

  • Σημασία και σκοπός της Ψ.Ε.Ε. Ορισμοί βασικών εννοιών. Χρωματικά μοντέλα και κατηγορίες ψηφιακών μοντέλων
  • Ιστόγραμμα χρωματικών αποχρώσεων, εξισορρόπηση ιστογράμματος, βελτίωση χρωμάτων.
  • Κατωφλίωση ιστογράμματος, τμηματοποίηση εικόνας, ελάττωση χρωμάτων.
  • Ανίχνευση ακμών , παρακολούθηση καμπυλών.
  • Συνεκτικές και μη συνεκτικές μορφές. Γεωμετρικά χαρακτηριστικά , ροπές και υπογραφές.
  • Ανεξαρτησία μεγέθους και στροφής.
  • Προσδιορισμός ευθειών και βασικών γεωμετρικών σχημάτων (Μετασχηματισμός του Hough).
  • Κωδικοποίηση και συμπίεση εικόνων. Αρχεία BMP, GIF , TIFF, JPEG.
  • Υφή και χαρακτηριστικά υφής.
  • Αναγνώριση μορφών, ταξινόμηση.
  • Επεξεργασία εγγράφων, οπτική αναγνώριση χαρακτήρων.

Εργαστηριακό μέρος

Στο εργαστηριακό μέρος του μαθήματος διδάσκεται αρχικά ο προγραμματισμός γραφικών και προγράμματα επεξεργασίας εικόνας. Ακολούθως υλοποιούνται τεχνικές και αλγόριθμοι του θεωρητικού μέρους.

 

 

 

 

Βασική Βιβλιογραφία:

R. C. Gonzelez, R.Woods, ‘Digital Image Processing’, Addision –



Βασική Βιβλιογραφία:

  1. R. C. Gonzelez, R.Woods, ‘Digital Image Processing’, Addision – Wesley Publishing Company

  2. AL BOVIK, ‘Handbook of Image and Video Processing’, ACADEMIC PRESS

  3. R.Rarker, ‘ALGORITHMS FOR IMAGE PROCESSING AND COMPUTER VISION’, John Wiley & Sons, Inc.

 

Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 3 θεωρία + 2 εργαστήριο

Tυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: Z΄ (Κατεύθυνση 3η )

Διδασκαλία: Η διδασκαλία του μαθήματος έχει τη μορφή 15 διαλέξεων και ισάριθμων εργαστηριακών ασκήσεων, στο πλαίσιο των οποίων υπάρχει η δυνατότητα ανάληψης εργασιών.

Ενδεικτικά προαπαιτούμενα: Αρχιτεκτονική Υπολογιστών, Λειτουργικά Συστήματα, Ψηφιακή Επεξεργασία Σημάτων, Προηγμένα Ψηφιακά Συστήματα.

Διδακτικές μονάδες: 7

 

Σκοπός και στόχοι του μαθήματος:

Το μάθημα αποσκοπεί στο να εισάγει τον φοιτητή στα Συστήματα Πραγματικού Χρόνου που υλοποιούνται σε επίπεδο υλικού και λογισμικού, τα οποία πρέπει να αποκρίνονται και να διαχειρίζονται συμβάντα και διεργασίες σε πραγματικό χρόνο, ο οποίος αποτελεί και την κρισιμότερη παράμετρο αυτών των συστημάτων. Γίνεται εισαγωγή στις αρχές ανάλυσης και σχεδιασμού συστημάτων πραγματικού χρόνου και τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται. Αναλύονται θέματα χρονοπρογραμματισμού πραγματικού χρόνου και οδήγησης από χρονιστές, διακοπές και προτεραιότητες. Περιγράφονται οι γλώσσες προγραμματισμού πραγματικού χρόνου υψηλού επιπέδου και η επίδραση του χρόνου στην ανάπτυξη λογισμικού. Περιγράφονται οι μικροεπεξεργαστές και μικροελεγκτές που υλοποιούν συστήματα πραγματικού χρόνου σε επίπεδο υλικού, καθώς και θέματα προγραμματισμού και διασύνδεσής τους με περιφερειακές συσκευές. Γίνεται μία εισαγωγή στους Ψηφιακούς Επεξεργαστές Σήματος (DSP). Αναφέρονται θέματα αρχιτεκτονικής διαύλων που υλοποιούν μεταφορά δεδομένων σε πραγματικό χρόνο. Τέλος γίνεται μία εισαγωγή στα ενσωματωμένα συστήματα πραγματικού χρόνου και τις εφαρμογές τους.

 

Περίγραμμα μαθήματος:

  • Εισαγωγή στα Συστήματα Πραγματικού Χρόνου. Κλασσική Δομημένη Ανάλυση Συστημάτων Πραγματικού Χρονου, Ημι-κλασικές προσεγγίσεις (Statecharts, PAISLey, Trace Assertion, Spec), Τυπικές μέθοδοι που ενσωματώνουν ιδιότητες χρόνου (Timed Petri Nets, Temporal Logic,VDM, Z κ.λ.π.), χρονική ανάλυση, συγχρονισμός, βασικά θεωρήματα χρονο­προγραμματισμού ορίων και σταθερών προτεραιοτήτων, σκληροί και μαλακοί περιορισμοί χρόνου, μετρήσεις απόδοσης.
  • Χρονοπρογραμματισμός πραγματικού χρόνου, οδήγηση από χρονιστή, οδήγηση από προτεραιότητες, κυκλική εκτέλεση, περιοδικές και απεριοδικές διεργασίες, ατομικές ενέργειες, ταυτόχρονες διεργασίες, διαχείριση εξαιρέσεων, Λειτουργικά Συστήματα και Πυρήνες Πραγματικού χρόνου.
  • Γλώσσες προγραμματισμού πραγματικού χρόνου, Ada, IDL, RTL/2, Estelle, C, Java, η επίδραση του χρόνου στη ανάπτυξη λογισμικού, σχεδίαση λογισμικού για πρόβλεψη και έλεγχο εκκίνησης διεργασιών.
  • Προγραμματισμός πραγματικού χρόνου, έλεγχος διεργασιών από μικροεπεξεργαστές / μικροελεγκτές. Μικροελεγκτές και προγραμματισμός τους σε γλώσσα μηχανής/assembly, έλεγχος περιφερειακών μέσω ολοκληρωμένων PIA, VIA, ASIC, UART κ.λ.π., διαχείριση διακοπών και προτεραιότητες, διανυσματικές διακοπές, περιορισμοί χρόνου, χρονο­προγραμματισμός, αξιοπιστία και ανοχή σε σφάλματα, παράλληλες αρχιτεκτονικές.
  • Αρχές ψηφιακής επεξεργασίας σημάτων, Ψηφιακοί Επεξεργαστές Σημάτων DSP, Αρχές σχεδίασης, προγραμματισμός και διασύνδεση των DSP, Ψηφιακά φίλτρα, μετατροπές ψηφιακών σημάτων, εφαρμογές σε βιομηχανικό περιβάλλον.
  • Αρχιτεκτονική Υπολογιστών Προσανατολισμένη σε συγκεκριμένες εφαρμογές, Αρχές λειτουργίας διαύλων, πρωτόκολλα, διαιτήτευση διαύλων και Πολλαπλοί Κύριοι Διάυλου, μεταφορά δεδομένων πραγματικού χρόνου, Single Transfers, Block Transfers, and Broadcasting, Σχεδίαση διαύλων, διαχείριση σφαλμάτων και προβλήματα.
  • Σχεδιασμός και υλοποίηση ενσωματωμένων συστημάτων πραγματικού χρόνου. Υψηλής απόδοσης Ολοκληρωμένα Κυκλώματα Ενσωματωμένων Συστημάτων, προγραμματισμός ενσωματωμένων συστημάτων και διασύνδεση με τον έξω κόσμο, βιομηχανικές εφαρμογές.


 
Βασική Βιβλιογραφία:

  1. «Προγραμματισμός Συστημάτων σε Πραγματικό Χρόνο», Τ.Ε.Ι. Σερρών, Σέρρες.
  2. Δημήτρης Πογαρίδης, «Μικροϋπολογιστές – Μικροελεγκτές», Εκδόσεις ΙΩΝ, 1998.
  3. Predko, Myke, «Προγραμματίζοντας τον Μικροελεγκτή 8051», Εκδόσεις Τζιόλα, 2000.
  4. Hayes, Monson, «Θεωρία και προβλήματα στην ψηφιακή επεξεργασία σήματος», Εκδόσεις Τζιόλα, 2000.


 
Συμπληρωματική Βιβλιογραφία:

  1. A. Burns and A. Wellings, Real-TimeSystemsandProgrammingLanguages, Addison-Wesley, Second Edition, 1997.
  2. J. W. S. Liu, Real-Time Systems, Prentice Hall.
  3. R. Grehan, R. Moote, I. Cyliax, "Real-Time Programming: A Guide to 32-bit Embedded Development", 1998.
  4. Bruce Powel Douglass, Doing Hard Time: Developing Real-Time Systems with UML, Objects, Frameworks, and Patterns, Addison-Wesley, 1999.
  5. W. Wolf, “Computers as Components: Principles of Embedded Computing System Design”, Morgan Kaufman, 2001.
  6. H. Kopetz, “Real-Time Systems: Design Principles for Distributed Embedded Applications”, Kluwer Academic Publishers.
  7. Phillip A. LaPlante, Real-Time Systems Design and Analysis: An Engineers Handbook, IEEE Press, 1993.

 

Τίτλος μαθήματος: Εισαγωγή στη Ρομποτική

Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 θεωρία + ασκήσεις πράξεις + 2 εργαστήριο

Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: Z΄ (Κατεύθυνση 3η )

Διδασκαλία: Η διδασκαλία του μαθήματος έχει τη μορφή 15 διαλέξεων και ισάριθμων εργαστηριακών ασκήσεων, στο πλαίσιο των οποίων υπάρχει η δυνατότητα ανάληψης εργασιών.

Ενδεικτικά προαπαιτούμενα: Συστήματα Αυτομάτου Ελέγχου, Γραμμική Άλγεβρα.

Διδακτικές μονάδες: 6

 

Σκοπός και στόχοι του μαθήματος:

Το μάθημα αποσκοπεί στο να εισάγει τον φοιτητή στις αρχές της Ρομποτικής και ειδικότερα στην ανάλυση και μελέτη (Κινηματική και Δυναμική) αρθρωτών ρομποτικών βραχιόνων, τον σχεδιασμό τροχιών, τον έλεγχο θέσης και δύναμης καθώς και τον προσαρμοστικό έλεγχο. Καλύπτονται τα θέματα του προσδιορισμού θέσης και προσανατολισμού στερεών σωμάτων στο χώρο, ο αυτόματος έλεγχος ρομποτικών συστημάτων, ο προγραμματισμός και η επίβλεψή τους καθώς και ο έλεγχος μέσω αισθητήρων. Επίσης καλύπτονται θέματα κινούμενων ρομπότ όπως ο έλεγχος κίνησης, η παράσταση του χώρου, η εύρεση βέλτιστων δρόμων και η αποφυγή εμποδίων. Ακόμα γίνεται μία εισαγωγή σε θέματα ασφάλειας ρομποτικών συστημάτων καθώς και μία ανασκόπηση των ρομπότ της διεθνούς αγοράς.

 

Περίγραμμα μαθήματος:

  • Ιστορικά στοιχεία και εφαρμογές ρομποτικής, τεχνολογία των ρομπότ, τύποι και μοφές ρομπότ,.
  • Θέση και προσανατολισμός στερεού σώματος στο χώρο, Κίνηση Στερεού σώματος και ταχύτητα.
  • Κινηματική μελέτη αρθρωτού βραχίονα, ευθύ και αντίστροφο κινηματικό πρόβλημα.
  • Ιακωβιανές ρομποτικού βραχίονα.
  • Σχεδίαση τροχιάς και αυτόματος έλεγχος των ρομπότ.
  • Δυναμική Μελέτη αρθρωτού βραχίονα, παραγωγή δυναμικών εξισώσεων.
  • Έλεγχος θέσης σε ρομποτικό βραχίονα
  • Προγραμματισμός και επίβλεψη ρομποτικών συστημάτων.
  • Στοιχεία μηχανοτρονικής σχεδίασης, Έλεγχος Κίνησης, Αισθητήρια συστήματα.
  • Έλεγχος δράσης/αλληλεπίδραση με το περιβάλλον, έλεγχος δύναμης, έλεγχος μηχανικής αντίστασης, προσαρμοστικός έλεγχος.
  • Κινούμενα ρομοπότ, παράσταση χώρου και σχεδιασμός δρόμου, αντίληψη χώρου, εντοπισμός θέσης, αποφυγή εμποδίων.
  • Θέματα ασφάλειας και προστασίας.
  • Ανασκόπηση των ρομπότ της διεθνούς αγοράς.


 
Βασική Βιβλιογραφία:

  1. «Εισαγωγή στη Ρομποτική», Τ.Ε.Ι. Σερρών, Σέρρες.

  2. Γ. Σταυρακάκη, Γ. Ροβηθάκη, Εισαγωγή στη Ρομποτική, Εκδόσεις Τζιόλα.

  3. M.W. Spong, M. Vidyasagar, “Robot Dynamics & Control”, John Wiley & Sons, 1989.

  4. John J. Craig, “Introduction to Robotics Mechanics & Control”, Addison-Wesley, 1986.


 
Συμπληρωματική Βιβλιογραφία:

  1. H. Asada, J-J. E. Slotine, “Robot Analysis and Control” Wiley, NY, 1986.

  2. A. Critchlow, “Introduction to Robotics”, Macmillan, 1985

  3. G. Beni, S. Hackwood, “Recent advances in Robotics”, Wiley, 1985

  4. Y. Koren, “Robotics for Engineers”, Mcgraw-Hill, 1985.

  5. M. Brady et.al., “Robot Motion, Planning and Control”, MIT Press, Cambridge, MA, 1983.

 

 

Τίτλος μαθήματος: Ευφυής Έλέγχος

Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 θεωρία + 1 ασκήσεις πράξεις + 2 εργαστήριο

Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: Z΄ (Κατεύθυνση 3η )

Διδασκαλία: Η διδασκαλία του μαθήματος έχει τη μορφή 15 διαλέξεων και ισάριθμων εργαστηριακών ασκήσεων, στο πλαίσιο των οποίων υπάρχει η δυνατότητα ανάληψης εργασιών.

Ενδεικτικά προαπαιτούμενα: Συστήματα Αυτομάτου Ελέγχου, Νευρωνικά Δίκτυα, Ασαφή Συστήματα, Εξελικτική Υπολογιστική.

Διδακτικές μονάδες: 6

 

Σκοπός και στόχοι του μαθήματος:

Το μάθημα αποσκοπεί στο να εισάγει τον φοιτητή στις αρχές ανάλυσης και σχεδίασης Ευφυών Συστημάτων Ελέγχου που χρησιμοποιούνται σε προβλήματα Ελέγχου όπου δεν μπορούν να εφαρμοστούν οι κλασσικές αρχές ανάλυσης και σχεδίασης. Το μάθημα καλύπτει την βασική θεωρία των Νευρωνικών Δικτύων, των Ασαφών Συστημάτων και της Εξελικτικής Υπολογιστικής και προχωρά στην ανάπτυξη μοντέλων και στον έλεγχο συστημάτων με χρήση των παραπάνω μεθόδων αλλά και υβριδικών τους συνδυασμών. Αναλύονται οι τεχνικές κατασκευής μοντέλων από δεδομένα, καθώς και η κατασκευή ελεγκτών βασιζόμενων σε κανόνες. Ακόμα καλύπτονται οι έννοιες των νευρω-ασαφών μοντέλων και της χρήσης Εξελικτικών Αλγορίθμων για εύρεση παραμέτρων μοντέλων συστημάτων και ελεγκτών καθώς και για την κατασκευή συστημάτων κανόνων.

 

Περίγραμμα μαθήματος:

  • Εισαγωγή στις αρχές της υπολογιστικής ευφυίας και του ευφυούς ελέγχου.
  • Βασικές έννοιες και αρχιτεκτονικές νευρωνικών δικτύων, Νευρωνικά Δίκτυα προσοτροφοδότησης (Perceptron, πολυστρωματικά, ανάστροφης διάδοσης, ακτινικών συναρτήσεων βάσης, Νευρωνικά δίκτυα ανατροφοδότησης (Hopfield, Boltzmann), Αυτοοργανούμενα νευρωνικά δίκτυα (Kohonen), Νευρωνικά δίκτυα ανταγωνιστικής µάθησης (χάρτες Kohonen, µοντέλα ART).
  • Εκπαίδευση νευρωνικών δικτύων, αλγόριθμοι εκπαίδευσης.
  • Κατηγοριοποίηση, πρόβλεψη και προσέγγιση συνάρτησης με Νευρωνικά Δίκτυα.
  • Ασαφής λογική και συλλογιστική, ασαφείς ελεγκτές και ελεγκτές κανόνων, ανάπτυξη ασαφών μοντέλων ελέγχου.
  • Εξελικτικοί Αλγόριθμοι ως μέθοδοι εκμάθησης νευρωνικών δικτύων, ασαφών μοντέλων και ως μέθοδοι ευφυούς ελέγχου.
  • Αρχιτεκτονικές ασαφούς και νευρωνικού ελέγχου, έλεγχος βασιζόμενος σε δεδομένα, κατασκευή μοντέλων και ρύθμιση παραμέτρων.
  • Σθεναρός (robust) και ευφυής έλεγχος (νευρωνικός και ασαφής).
  • Τριεπίπεδη και φωλιασμένη αρχιτεκτονική ευφυούς ελέγχου.
  • Αρχή της αυξανόμεης ευφυίας με μειούμενη ακρίβεια.
  • Εφαρμογές νευρωνικού, ασαφούς και νευρο-ασαφούς ελέγχου με χρήση μεθόδων εξελικτικής υπολογιστικής.


 
Βασική Βιβλιογραφία:

  1. Π. Μαστοροκώστας, Εισαγωγή στον Προγραμματισμό, Τ.Ε.Ι. Σερρών, Σέρρες2003.

  2. Κλ. Θραμπουλίδης, Διαδικαστικός Προγραμματισμός – C (Τόμος Α), 2η έκδοση, Εκδόσεις Τζιόλα, 2002.

  3. M. Waite, S. Prata, D. Martin, Πλήρης Οδηγός Χρήσης της C, 6η έκδοση, Εκδόσεις Γκιούρδα, 2000.

  4. Κ.Ν. King, C Programming: A Modern Approach, W.W. Norton & Company, 1996.


 
Συμπληρωματική Βιβλιογραφία:

  1. H. Schildt, Εγχειρίδιο εκμάθησης TurboC, Εκδόσεις Κλειδάριθμος, 1989.
  2. B.W. Kernighan, D.M. Ritchie, Η γλώσσα προγραμματισμού C, Εκδόσεις Κλειδάριθμος, 1990.
  3. D.E. Knuth, Τhe Art of Computer Programming, 3rd ed., Addison-Wesley, 1997.
  4. H.M. Deitel, P.J. Deitel, C++ How to Program, 4th ed., Prentice-Hall, 2002.
  5. R. Lafore, Χρήση και Προγραμματισμός TurboC++, Εκδόσεις Γκιούρδα, 1992.
  6. S. Prata, C++ Primer Plus, 4th ed., SAMS, 2002.

 

 

Τίτλος μαθήματος: Συστήματα Πολυμέσων

Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 θεωρία + 1 ασκήσεις πράξεις + 2 εργαστήριο

Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: Z΄ (Κατεύθυνση 3η )

Διδασκαλία: Η διδασκαλία του μαθήματος έχει τη μορφή 15 διαλέξεων και ισάριθμων εργαστηριακών ασκήσεων, στο πλαίσιο των οποίων υπάρχει η δυνατότητα ανάληψης εργασιών.

Ενδεικτικά προαπαιτούμενα: -

Διδακτικές μονάδες:

 

Σκοπός και στόχοι του μαθήματος:

Η ψηφιακή επεξεργασία εικόνας (ΨΕΕ) αποτελεί έναν ευρύ επιστημονικό κλάδο που αναπτύχθηκε με την ραγδαία εξέλιξη των υπολογιστών. Ο όρος εικόνα χρησιμοποιείται ευρύτερα από την απλή απεικόνιση ενός σκηνικού και περιλαμβάνει την αποτύπωση κάθε είδους πληροφοριών. Τα υπερηχογραφήματα, οι μαγνητικές τομογραφίες, οι δορυφορικές φωτογραφίες κ.α. μπορούν να επεξεργαστούν ως ψηφιακές εικόνες. Το εν λόγω μάθημα εισάγει στις βασικές έννοιες και τεχνικές επεξεργασίας και αναγνώρισης σε ψηφιακές εικόνες.

 

Περίγραμμα μαθήματος:

Θεωρητικό μέρος

  • Σημασία και σκοπός της Ψ.Ε.Ε. Ορισμοί βασικών εννοιών. Χρωματικά μοντέλα και κατηγορίες ψηφιακών μοντέλων
  • Ιστόγραμμα χρωματικών αποχρώσεων, εξισορρόπηση ιστογράμματος, βελτίωση χρωμάτων.
  • Κατωφλίωση ιστογράμματος, τμηματοποίηση εικόνας, ελάττωση χρωμάτων.
  • Ανίχνευση ακμών , παρακολούθηση καμπυλών.
  • Συνεκτικές και μη συνεκτικές μορφές. Γεωμετρικά χαρακτηριστικά , ροπές και υπογραφές.
  • Ανεξαρτησία μεγέθους και στροφής.
  • Προσδιορισμός ευθειών και βασικών γεωμετρικών σχημάτων (Μετασχηματισμός του Hough).
  • Κωδικοποίηση και συμπίεση εικόνων. Αρχεία BMP, GIF , TIFF, JPEG.
  • Υφή και χαρακτηριστικά υφής.
  • Αναγνώριση μορφών, ταξινόμηση.
  • Επεξεργασία εγγράφων, οπτική αναγνώριση χαρακτήρων.

Εργαστηριακό μέρος

Στο εργαστηριακό μέρος του μαθήματος διδάσκεται αρχικά ο προγραμματισμός γραφικών και προγράμματα επεξεργασίας εικόνας. Ακολούθως υλοποιούνται τεχνικές και αλγόριθμοι του θεωρητικού μέρους.

 

 

Βασική Βιβλιογραφία:

 

Ralf Steinmetz, Klava Nahnstedt., Πολυμέσα- Θεωρία και

 

Βασική Βιβλιογραφία:
  1. Ralf Steinmetz, Klava Nahnstedt., Πολυμέσα- Θεωρία και Πράξη’, Εκδόσεις Μ. Γκούρδας.
  2. Αλ. Παπαδημητρίου, ‘Τεχνολογία Πολυμέσων’, Εκδόσεις Νέων Τεχνολογιών
  3. B.S Manjunath, Philips Salembier, Thomas Sikons, ‘Introduction to MPEG-7’, John Wiley & Sons Ltd 2002
  4. Martin Vatterli – Jelena Kovacevic, ‘Wavelets and Subbend Coding’, Prentice Hell Inc.

 

 

Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 θεωρία + 2 εργαστήριο

Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: Z΄ (Κατεύθυνση 3η )

Διδασκαλία: Η διδασκαλία του μαθήματος έχει τη μορφή 15 διαλέξεων και ισάριθμων εργαστηριακών ασκήσεων, στο πλαίσιο των οποίων υπάρχει η δυνατότητα ανάληψης εργασιών.

Ενδεικτικά προαπαιτούμενα: Αρχιτεκτονική Υπολογιστών, Συστήματα Αυτομάτου Ελέγχου

Διδακτικές μονάδες: 6

 

Σκοπός και στόχοι του μαθήματος:

Το μάθημα αποσκοπεί στο να εισάγει τον φοιτητή στις αρχές λειτουργίας, στην αρχιτεκτονική και τον προγραμματισμό Λογικών Ελεγκτών (PLC) για τον έλεγχο βιομηχανικών συστημάτων καθώς και την αρχιτεκτονική και την λειτουργία των ενσωματωμένων συστημάτων (embedded systems) και των εργαλειομηχανών (CNC). Αναλύονται η δομή και αρχιτεκτονική γενικών μοντέλων PLC και γίνεται εμβάθυνση στις γλώσσες προγραμματισμού τους (Λίστες Εντολών, Σχέδια Επαφών, Λογικά Διαγράμαμτα, μονογραμμικά σχέδια, γλώσσα LADDER). Περιγράφονται αναλυτικά τουλάχιστον 2 μοντέλα βιομηχανικών PLC της αγοράς και δίνονται παραδείγματα προγραμματισμού τους σε κοινές βιομηχανικές εφαρμογές, μέσω ειδικού software για προσωπικούς υπολογιστές. Αναπτύσσονται μαθηματικά μοντέλα για προσομοίωση ηλεκτρικών μηχανών και δίνεται σειρά παραδειγμάτων ελέγχου τους μέσω PLC. Τέλος γίνεται μία εισαγωγή στα ενσωματωμένα συστήματα (embedded systems) καθώς και στις προγραμματιζόμενες εργαλειομηχανές CNC.

 

Περίγραμμα μαθήματος:

  • Δομή και αρχιτεκτονική των Προγραμματιζόμενων Λογικών Ελεγκτών (PLC), μονάδες Εισόδου-Εξόδου.
  • Γλώσσες προγραμματισμού PLC, Λίστες Εντολών, Σχέδια Επαφών, Λογικά Διαγράμματα, μονογραμμικά σχέδια αυτοματισμών, η γλώσσα LADDER.
  • Περιγραφή και προγραμματισμός PLC Siemens, Χρήση Λογισμικού σε PC, Ανάπτυξη προγραμμάτων σε γλώσσα LADDER, μεταφορά προγράμματος σε PLC, Εφαρμογές και παραδείγματα προγραμμάτων.
  • Περιγραφή και προγραμματισμός PLC (Telemecanique, Mitsubishi ή άλλου κατασκευαστή), Χρήση Λογισμικού σε PC, Ανάπτυξη προγραμμάτων σε γλώσσα LADDER, μεταφορά προγράμματος σε PLC, Εφαρμογές και παραδείγματα προγραμμάτων.
  • Μαθηματικά Μοντέλα και προσομοίωση συστημάτων ηλεκτρικών μηχανών συνεχούς και εναλλασσομένου ρεύματος, έλεγχος ηλεκτρικών μηχανών (επιτάχυνσης, ταχύτητας, θέσης, ισχύος κ.λ.π.).
  • Εφαρμογές Εκκίνησης Κινητήρα, Αναστροφής Κινητήρα, Εκκίνησης με Αστέρα-Τρίγωνο, Αρίθμηση και καταμέτρηση πακέτων με φωτοκύτταρο (opto-coupler), Εφαρμογή parking αυτοκινήτων, Αυτόματος Μείκτης 2 χρωμάτων, Σύστημα αντλιών ομβρίων υδάτων, Εφαρμογή Πλήρωσης Δεξαμενών,
  • Ενσωματωμένα Συστήματα, Αρχιτεκτονική και Προγραμματισμός, Συλλογή Δεδομένων, Επικοινωνία και έλεγχος με μονάδες εισόδου/εξόδου, παραδέιγματα εφαρμογών.
  • Εργαλειομηχανές CNC, Αρχιτεκτονική και Προγραμματισμός, επικοινωνία με Η/Υ.

 

Βασική Βιβλιογραφία:

  1. «Προγραμματισμός Λογικών Ελεγκτών και Ενσωματωμένων Συστημάτων», Τ.Ε.Ι. Σερρών, Σέρρες.

  2. F.D. Petruzella, Προγραμματιζόμενοι Λογικοί Ελεγκτές (PLC), Εκδόσεις Τζιόλα, 2000.

  3. Denis Collins, Eamonn Lane, Προγραμματιζόμενοι Ελεγκτές, Εκδόσεις Τζιόλα, 1997.

  4. Ι. Μπερέτας, Αυτοματισμός με χρήση PLC, Εκδόσεις Τζιόλα.


 
Συμπληρωματική Βιβλιογραφία:

  1. Ν. Πανταζής , Προγραμματιζόμενοι Λογικοί Ελεγκτές PLC, Εκδόσεις ΙΩΝ.
  2. F.D. Petruzella, Βιομηχανικά Ηλεκτρονικά, Εκδόσεις Τζιόλα.
  3. Ε. Δασκαλόπουλος, Γ. Κρανάς, Βιομηχανικοί Αυτοματισμοί και Προγραμματιζόμενοι Λογικοί Ελεγκτές, Εκδόσεις ΙΩΝ.
  4. H.Berger, Σχεδίαση Εφαρμογών Αυτοματισμού με τη γλώσσα Step 7 σε STL και SCL, Εκδόσεις Τζιόλα, 2003.
  5. H.Berger, Σχεδίαση Εφαρμογών Αυτοματισμού με τη γλώσσα Step 7 σε LAD και FBD, Εκδόσεις Τζιόλα, 2003.
  6. Steve Krar, Arthur Gill, Μηχανές Αριθμητικού Ελέγχου CNC, Εκδόσεις Τζιόλα.
  7. Michael Barr, Programming Embedded Systems in C and C++, O’Reilly & Associates, 1999.
  8. John Catsoulis, Designing Embedded Hardware, O’Reilly & Associates, 2002.
  ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ:
          Σάββας Πασχαλίδης		 ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ: Αν. Μπαλουκτσής (από 1/4/2003 έως 9/10/2007), Χ. Στρουθόπουλος (από 10/10/2007 έως 31/8/2008)
ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: Σ. Καζαρλής, Π. Μαστοροκώστας, Ε. Ούτσιος, Α. Παπατσώρης, Ι. Ρέκανος, Σ. Τσίτσος, Δ. Χασάπης, Α. Νικολαΐδης, Κ. Χειλάς, Φ. Γκοδόση