ΠΕ1. Ακαδημαϊκή αναμόρφωση του Π.Π.Σ. - Δ.1.1 Δημιουργία τομέων

    
ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ (Τ.Ε.Ι.) ΣΕΡΡΩΝ»
ΤΜΗΜΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ & ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΠΟΥΔΩΝ

Β' Ε.Π.Ε.Α.Ε.Κ.

«ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΣΠΟΥΔΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΣΤΟ
ΜΕΤΡΟ 2.2 «ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ – ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ»
ΕΝΕΡΓΕΙΑ 2.2.2 «Ολοκλήρωση της διεύρυνσης και αναμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης»
ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΠΡΑΞΕΩΝ 2.2.2.γ
«Ενίσχυση των ΤΠΕ στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση»

ΠΕ1. Ακαδημαϊκή αναμόρφωση του Π.Π.Σ.

Δ.1.1Δημιουργία τομέων (κατευθύνσεων ειδικότητας)

 

5. Περιγράμματα μαθημάτων προτεινομένου Προγράμματος Σπουδών – Βιβλιογραφία

 

Τίτλος μαθήματος: Δίκτυα Υπολογιστών Ι

Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 3 θεωρία + 2 εργαστήριο

Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: Δ΄

Διδασκαλία: Η διδασκαλία του μαθήματος έχει τη μορφή 15 διαλέξεων και ισάριθμων εργαστηριακών ασκήσεων, στο πλαίσιο των οποίων υπάρχει η δυνατότητα ανάληψης εργασιών.

Ενδεικτικά προαπαιτούμενα: ─

Διδακτικές μονάδες: 6

 

Σκοπός και στόχοι του μαθήματος:

Το μάθημα αποτελεί μια πρώτη επαφή των σπουδαστών με την τεχνολογία των δικτύων δεδομένων. Μετά την παρακολούθηση του μαθήματος οι σπουδαστές θα πρέπει:

  • Να γνωρίζουν και να μπορούν να εφαρμόσουν τις αρχές δομημένης καλωδίωσης.
  • Να γνωρίζουν τη χρησιμότητα του προτύπου OSI/ISO για την εποπτεία της λειτουργίας των διαφόρων πρωτοκόλλων.
  • Να γνωρίζουν τη λειτουργία τεχνολογιών δικτύου όπως τα δίκτυα τύπου Ethernet.
  • Να γνωρίζουν τις βασικές αρχές λειτουργίας του διαδικτύου.
  • Να μπορούν να εφαρμόσουν τις παραπάνω γνώσεις σε ένα πραγματικό περιβάλλον δικτύου.

 

Περίγραμμα μαθήματος:

  • Μέσα μετάδοσης (καλώδια χαλκού, οπτικές ίνες)
  • Αρχές δομημένης καλωδίωσης. Μελέτη περιπτώσεων δομημένης καλωδίωσης.
  • Τοπολογίες δικτύων, τεχνικές μετάδοσης και τεχνικές μεταγωγής..
  • Ταχύτητα και χωρητικότητα καναλιού.
  • Αναγνώριση και διόρθωση σφαλμάτων.
  • Ψηφιακή μετάδοση ψηφιακών σημάτων. Κώδικες γραμμής.
  • Διαστρωματωμένα πρωτόκολλα. Το πρότυπο OSI/ISO.
  • Τοπικά δίκτυα και τεχνικές πρόσβασης στο μέσο. CSMA/CD.
  • Ethernet, TokenRing, FDDI.
  • Κατασκευή και εγκατάσταση τοπικών δικτύων.
  • Ασύρματα δίκτυα.
  • Συσκευές διασύνδεσης.
  • Δίκτυα IP.
  • Διευθυνσιοδότηση σε δίκτυα IP.
  • Διευθύνσεις, μάσκα δικτύου
  • Υποδικτύωση. Παραδείγματα
  • Υπερδικτύωση. Παραδείγματα.
  • Έλεγχος λειτουργίας και αποσφαλμάτωση δικτύων δεδομένων.
  • Εφαρμογές. Telnet, FTP, DNS, e-mail, WWW.
  • Κατασκευή ιστοσελίδων.

 
Βασική Βιβλιογραφία:

  1. Άρης Αλεξόπουλος, Γ. Λαγογιάννης, Τηλεπικοινωνίες & Δίκτυα Υπολογιστών, 6η έκδοση, 2003.

  2. Κ. Σ. Χειλάς. Δίκτυα Η/Υ Ι - Εργαστηριακές Ασκήσεις, Τ.Ε.Ι. Σερρών Σέρρες 2003.

  3. Andrew Tannenbaum. Computer Networks, 4th edition, Prentice-Hall, 2002.


 
ΣυμπληρωματικήΒιβλιογραφία:

  1. William Stallings. Data and Computer Communications, 7th edition, Pearson Education Int., 2003.

  2. Douglas Comer, Δίκτυα & Διαδίκτυα Υπολογιστών, Κλειδάριθμος. 2003.

 

 

Τίτλος μαθήματος: Επικοινωνίες Ι

Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 3 θεωρία + 2 εργαστήριο

Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: Δ΄

Διδασκαλία: Η διδασκαλία του μαθήματος έχει τη μορφή 15 διαλέξεων και ισάριθμων εργαστηριακών ασκήσεων, στα πλαίσια των οποίων υπάρχει η δυνατότητα ανάληψης εργασιών.

Ενδεικτικά προαπαιτούμενα: Μαθηματικά, Ανάλυση Κυκλωμάτων

Διδακτικές μονάδες: 6

 

Σκοπός και στόχοι του μαθήματος:

Το μάθημα εισαγάγει στο φοιτητή τις βασικές έννοιες αναφορικά στην προετοιμασία, οργάνωση και μετάδοση της πληροφορίας μεταξύ των δύο άκρων ενός συστήματος επικοινωνίας. Έτσι, έννοιες όπως το καταλαμβανόμενο εύρος ζώνης, ο ηλεκτρικός θόρυβος, οι διαδικασίες της διαμόρφωσης και αποδιαμόρφωσης, τα χαρακτηριστικά διατάξεων και τεχνικών που χρησιμοποιούνται στη σχεδίαση κι υλοποίηση πομπών και δεκτών συστημάτων επικοινωνιών αποτελούν αντικείμενο του συγκεκριμένου μαθήματος.

 

Περίγραμμα μαθήματος:

  • Δομικά στοιχεία συστήματος επικοινωνιών.
  • Ηλεκτρικός θόρυβος και πρακτικός χειρισμός του σε διατάξεις δεκτών.
  • Εύρος ζώνης πληροφορίας, σειρές και μετασχηματισμός Fourier.
  • Συνάρτηση μεταφοράς και απόκριση συχνότητας.
  • Απλά αναλογικά φίλτρα.
  • Ταλαντωτές.
  • Διαμόρφωση κατά πλάτος (ΑΜ). Μονοπλευρικές επικοινωνίες.
  • Πομποί ΑΜ.
  • Δέκτες ΑΜ.
  • Διαμόρφωση γωνίας (FM και PM).
  • Πομποί FM.
  • Δέκτες FM.
  • Δειγματοληψία και μετατροπή αναλογικών σημάτων σε ψηφιακά.
  • Διαμόρφωση παλμού (PAM)

 
Βασική Βιβλιογραφία:

  1. Παπατσώρης, Α. Δ., Επικοινωνίες Ι, Τμήμα Πληροφορικής & Επικοινωνιών, ΤΕΙ Σερρών, Σέρρες 2003.

  2. Haykin, S., Communication Systems, John Wiley & Sons, 4th edition, 2001.

  3. Taub, H., and Schilling, D. L., Τηλεπικοινωνιακά Συστήματα, Εκδόσεις A. Τζιόλα, Θεσσαλονίκη.

  4. Lathi, B. P., Modern Digital and Analog Communications Systems, Oxford University Press, 3rd edition, 1998.

  5. Couch, L, Digital and Analog Communication Systems, Prentice Hall, 6th Edition, 2001.

 

 

Τίτλος μαθήματος: Αρχιτεκτονική Υπολογιστών

Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 3 θεωρία + 2 εργαστήριο

Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: Δ΄

Διδασκαλία: Η διδασκαλία του μαθήματος έχει τη μορφή 15 διαλέξεων και ισάριθμων εργαστηριακών ασκήσεων, στο πλαίσιο των οποίων υπάρχει η δυνατότητα ανάληψης εργασιών.

Ενδεικτικά προαπαιτούμενα: Ψηφιακά Κυκλώματα

Διδακτικές μονάδες: 6

 

Σκοπός και στόχοι του μαθήματος:
Το μάθημα αποσκοπεί στο να εισάγει τον φοιτητή σε θέματα εσωτερικής δομής, αρχιτεκτονικής, οργάνωσης, και κατασκευής των σύγχρονων υπολογιστών και των μικροεπεξεργαστών τους. Εμβαθύνει στις αρχές σχεδίασης και λειτουργίας υπολογιστικών συστημάτων και των υπομονάδων τους, στους τρόπους επικοινωνίας υπομονάδων και περιφερειακών συσκευών, τις τεχνολογίες κατασκευής υπομονάδων Η/Υ, και τον προγραμματισμό μικροεπεξεργαστών σε επίπεδο γλώσσας μηχανής. Αναλύει θέματα όπως βασικά και συνδυαστικά ψηφιακά κυκλώματα, Αρχιτεκτονική και δομή των μικρο-επεξεργαστών, μονάδες ελέγχου, δομή και στάδια εκτέλεσης των εντολών γλώσσας μηχανής, τρόποι προσπέλασης μνήμης, αρχιτεκτονικές CISC-RISC, σήματα ελέγχου-διακοπών, τρ΄ποι επικοινωνίας CPU και περιφερειακών/μνήμης, η αρχιτεκτονική και οργάνωση της μνήμης, οι μνήμες ROM και RAM, κώδικες διόρθωσης σφαλμάτων, η μνήμη cache, και οι βασικοί δίαυλοι επικοινωνίας. Επίσης γίνεται αναλυτική αναφορά στην δομή και λειτουργία του Μ/Ε 6502 και τον προγραμματισμό του σε γλώσσα μηχανής.

 

Περίγραμμα μαθήματος:
  • Γνωριμία με τον μικροεπεξεργαστή (ΜΕ) 6502, Διάγραμμα καταχωρητές, βασικές εντολές γλώσσας μηχανής, Τρόποι διευθυνσιοδότησης μνήμης.
  • Ιστορία και εξέλιξη των Η/Υ, των ολοκληρωμένων κυκλωμάτων και των Μ/Ε, Κατηγορίες υπολογιστών.
  •  Βασικά ψηφιακά κυκλώματα, Τεχνολογίες κατασκευής πυλών, Υλοποποίηση συναρτήσεων Boole, Συνδυαστικά ψηφιακά κυκλώματα (Πολυπλέκτες, αποπολυπλέκτες, Αποκωδικοποιητές, Συγκριτές, Προγραμματιζόμενοι Λογικοί Πίνακες, Ολισθητές, Αθροιστές), Αριθμητική και λογική μονάδα, Κυκλώματα ρολογιού, Κυκλώματα μνήμης, Δισταθή κυκλώματα Flip-flop.
  • Μικροεπεξεργαστές, Βασικά τμήματα ΜΕ, Καταχωρητές, Εσωτερικοί Καταχωρητές, Αριθμητική και λογική μονάδα-ALU, Μονάδα Κινητής Υποδιαστολής, Πράξεις κινητής υποδιαστολής, Μονάδα Ελέγχου, Είδη μονάδων ελέγχου (Hard wired / Microprogrammed), Μπλόκ διαγράμματα μονάδων ελέγχου, Εσωτερικός δίαυλος.
  • Δομή των εντολών γλώσσας μηχανής, Εσωτερική δομή ΜΕ, Στάδια εκτέλεσης εντολών, Συμβολική γλώσσα μικροπρογράμματος, παραδείγματα εκτέλεσης εντολών, Κύκλοι Εντολών, Κατηγορίες εντολών, Τρόποι προσπέλασης μνήμης, Αρχιτεκτονικές CISC-RISC.
  • Σήματα ελέγχου, ΣΕ μνήμης και Περιφερειακών συσκευών, ΣΕ του DMA, Σήματα διακοπών, ΣΕ Κατάστασης του ΜΕ, Λοιπά ΣΕ, Τρόποι Επικοινωνίας ΜΕ και ΠΣ.
  •  Η μνήμη, Ιεραρχία της μνήμης, Είδη μνήμης (RAM, ROM, Μαγνητική, Οπτική), οργάνωση μνήμης, μέγιστη προσπελάσιμη μνήμη ανά ΜΕ, Διάταξη των bytes στη μνήμη, περιεχόμενα των λέξεων μνήμης, Τα chip μνήμης, οι τρόποι διευθυνσθιδότησης και επιλογής τους, και οι ακροδέκτες τους, Διαδικασία και χρόνοι ανάγνωσης και εγγραφής μνήμης, Οργάνωση μνήμης σε πίνακες, αποκωδικοποίηση διευθύνσεων.
  • Οι μνήμες ROM, η φωτολοθογραφική μέθοδος, οι ακροδέκτες των μνημών ROM, Μνήμες PROM, EPROM, EEPROM, Flash-EEPROM, Μνήμες RAM, Τύποι δυναμικής RAM, ειδικοί τύποι RAM για γραφικά, Συσκευασίες chip μνήμης, Κώδικες διόρθωσης σφαλμάτων, Απόσταση Hamming κώδικα, Ανίχνευση και διόρθωση σφαλμάτων, Μέθοδος της ισοτιμίας, Ο κώδικας Hamming.
  • Η κρυφή μνήμη (cache memory), αρχή και είδη της τοπικότητας, ποσοτική βελτίωση του χρόνου προσπέλασης, εσωτερική οργάνωση της cache, μνήμη cache άμεσης χαρτογράφησης, σύγκρουση κρυφής μνήμης, μνήμη cache πλήρους συσχέτισης, μνήμη συνόλων συσχέτισης Ν-δρόμων, Σχεδιαστικές παράμετροι, αριθμός κρυφών μνημών και επίπεδα, διαγραφή κρυφής μνήμης.
  • Δίαυλοι (buses), βασικές έννοιες και σχεδιαστικά ζητήματα, τεχνικές και προβλήματα, είδη διαύλων, System Bus, Front Side Bus, δίαυλος ISA 8 και 16 bit, δίαυλος PCI, συνύπαρξη ISA και PCI, δίαυλος compact PCI, δίαυλος PCMCIA, δίαυλος USB 1.0 και 2.0, δίαυλος 1394-firewire, δίαυλος AGP, σύγκριση διαύλων.
 
Βασική Βιβλιογραφία:
  1. Αρχιτεκτονική Υπολογιστών, Τ.Ε.Ι. Σερρών, Σέερες.
  2. William Stallings, Αρχιτεκτονική Υπολογιστών (ComputerOrganization & Architecture), Εκδόσεις Τζιόλα 2003.
  3. Thom Luce, ΑρχιτεκτονικήΥπολογιστών Software - Hardware, Εκδόσεις Τζιόλα 2003.
  4. A.S. Tanenbaum, Η Αρχιτεκτονική των Υπολογιστών, Εκδόσεις Κλειδάριθμος, 2001.
  5. Συμπληρωματική Βιβλιογραφία:
  6. C.M. Gilmor, Μικροεπεξεργαστές – Θεωρία και Εφαρμογές, Εκδόσεις Τζιόλα, 1999.
  7. Σ.Α. Ανδρεάτος, Εισαγωγή στα Μικροϋπολογιστικά Συστήματα, Εκδόσεις Κλεισάριθμος, 2001.
  8. Βραχάτης Μ, Παπαδάκης Σ. Μικροϋπολογιστές, Εκδόσεις Παπασωτηρίου, 1995.
  9. Πογαρίδης Δ., Μικροϋπολογιστές – Μικροελεγκτές Αρχιτεκτονική-Προγραμματισμός, Εκδόσεις ΙΩΝ, 1998.
  10. Gerrit A. Blaauw, Frederick P. Brooks, Computer Architecture, Addison-Wesley, 1997, (2 τόμοι).

 

 

Τίτλος μαθήματος: Βάσεις Δεδομένων ΙΙ

Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 θεωρία + 2 εργαστήριο

Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: Δ΄

Διδασκαλία: Η διδασκαλία του μαθήματος έχει τη μορφή 15 διαλέξεων και ισάριθμων εργαστηριακών ασκήσεων, στο πλαίσιο των οποίων υπάρχει η δυνατότητα ανάληψης εργασιών.

Ενδεικτικά προαπαιτούμενα: ─

Διδακτικές μονάδες: 4

 

Σκοπός και στόχοι του μαθήματος:

Στόχος του μαθήματος αυτού είναι να δοθούν στους σπουδαστές οι απαραίτητες γνώσεις ώστε να μπορούν να χρησιμοποιούν τις βάσεις δεδομένων με έξυπνο και αποδοτικό τρόπο. Με μια εμπεριστατωμένη και περιεκτική εξέταση, προσπαθούμε να εστιάσουμε στα σημαντικότερα ζητήματα των βάσεων δεδομένων. Ο απώτερος σκοπός του μαθήματος είναι να μπορούν οι σπουδαστές, να δημιουργούν και να σχεδιάζουν εφαρμογές ώστε να χρησιμοποιούν να διαχειρίζονται και να προστατεύουν τα δεδομένα μιας ή περισσοτέρων βάσεων δεδομένων.

 

Περίγραμμα μαθήματος:

  • Σύντομη ανασκόπηση των κυριοτέρων εννοιών των βάσεων δεδομένων
    Στο κεφάλαιο αυτό γίνεται μια εισαγωγή στην πολλαπλού-επιπέδου αρχιτεκτονική των βάσεων δεδομένων όπου κάθε επίπεδο αντιπροσωπεύει ένα επίπεδο αφαίρεσης, εξηγώντας το εσωτερικό-εννοιολογικό και εξωτερικό επίπεδο. Παρουσιάζονται επίσης τα συστατικά μέρη ενός συστήματος διαχείρισης βάσης δεδομένων (dbms)
  • Εννοιολογικά Μοντέλα
    Στο κεφάλαιο αναλύουμε τα εννοιολογικά μοντέλα που χρησιμοποιούνται κατά τον σχεδιασμό των βάσεων δεδομένων και ειδικότερα το μοντέλο οντοτήτων-συσχετίσεων (Entity-relationship model ), το εκτεταμένο μοντέλο οντοτήτων-συσχετίσεων (EER model), το αντικειμενοστραφές μοντέλο (Object-oriented model).
  • Λογικά Μοντέλα Υλοποίησης
  • Στο κεφάλαιο αναλύουμε τα Λογικά μοντέλα που χρησιμοποιούνται κατά την υλοποίηση των βάσεων δεδομένων και ειδικότερα, το σχεσιακό μοντέλο (Relational Model)
  • Συναρτησιακές εξαρτήσεις και Κανονικοποιήσεις, KM-BC, 4KM, 5KM, KM-ΠΟ/Κ.
    Στο κεφάλαιο αυτό ορίζουμε τις συναρτησιακές εξαρτήσεις (τετριμμένες και μη) στις σχεσιακές βάσεις δεδομένων, καθώς και τους κανόνες συναγωγής ή αξιώματα- του Armstrong. Η θεωρία της κανονικοποίησης αποτελεί σημαντική ενότητα για την δημιουργία συμπαγών και ακέραιων βάσεων γι’ αυτό και αναλύουμε όλες τις κανονικές μορφές που μπορούν να εφαρμοσθούν ξεκινώντας από την πρώτη κανονική μορφή (1NF), φτάνοντας μέχρι και την κανονική μορφή πεδίου ορισμού / κλειδιού (DK/NF).
  • Εμφωλιασμένα ερωτήματα, περιορισμοί ακεραιότητας και όψεις στην SQL.
    Στο κεφάλαιο αυτό ασχολούμαστε με την γλώσσα SQL (DDL,DML) και συγκεκριμένα με εμφωλιασμένα ερωτήματα, περιορισμούς ακεραιότητας, δημιουργία όψεων, συνενώσεις συνόλων, παραγόμενες σχέσεις.
  • Ανάκαμψη και συναλλαγές
    Στο κεφάλαιο αυτό περιγράφουμε τις συναλλαγές (transactions), δηλαδή την εκτέλεση ενός ή περισσοτέρων προγραμμάτων που προσπελαύνουν ή τροποποιούν το περιεχόμενο της βάσης δεδομένων. Εξηγούμε τις ιδιότητες ACID μιας συναλλαγής καθώς και τις πράξεις στα χρονοπρογράμματα. Παρουσιάζουμε τα είδη των αποτυχιών καθώς και τρόπους ανάκαμψης ενός ΣΔΒΔ από πιθανή αστοχία συστήματος ή μέσων.
  • Ταυτοχρονισμός
    Εξηγούμε τα προβλήματα που προκύπτουν από ταυτόχρονη εκτέλεση συναλλαγών καθώς και τεχνικές που χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο της ταυτόχρονης εκτέλεσης δοσοληψιών που βασίζονται στην έννοια του κλειδώματος των δεδομένων. Παρουσιάζουμε το πρόβλημα του αδιεξόδου καθώς και τις υπάρχουσες λύσεις.
  • Ασφάλεια
    Η ασφάλεια (security) αναφέρεται στην προστασία δεδομένων από τη γνωστοποίηση, την αλλοίωση, ή την καταστροφή από μη εξουσιοδοτημένα άτομα. Παρουσιάζονται πολιτικές και μηχανισμοί ασφάλειας καθώς και η υλοποίηση τους με εντολές της SQL, δίνοντας δικαιώματα, προνόμια ή ρόλους ασφάλειας στους χρήστες.
  •  Κρυπτογράφηση
  • Κρυπτογράφηση των δεδομένων (data encryption) ονομάζουμε την αποθήκευση ή την μετάδοση των εμπιστευτικών δεδομένων σε κωδικοποιημένη μορφή. Παρουσιάζονται μηχανισμοί κρυπτογράφησης υποκατάστασης και μετάθεσης (RSA, κρυπτογράφηση με δημόσιο κλειδί).
  • Μεθοδολογία συσχέτισης και σύνδεσης βάσεων δεδομένων με εφαρμογές οπτικού προγραμματισμού.
    Στο κεφάλαιο αυτό παρουσιάζουμε ένα ολοκληρωμένο παράδειγμα ανάπτυξης μιας σχεσιακής βάσης και σύνδεσή της μέσω ODBC drivers με εφαρμογή που αναπτύχθηκε με οπτικό προγραμματισμό. Ανάθεση δικαιωμάτων και προνομίων σε διαφορετικούς χρήστες και δημιουργία όψεων για κάθε χρήστη.
  • Αντικειμενοστραφής & Αντικείμενο-Σχεσιακές Βάσεις Δεδομένων
    Συστήματα Διαχείρισης Βάσεων Δεδομένων βασισμένα στο αντικειμενοστραφές μοντέλο. Αντικειμενο-σχεσιακά μοντέλα (επέκταση σχεσιακού μοντέλου) και αντικειμενο-στραφή μοντέλα (επέκταση αντικειμενο-στραφών γλωσσών προγραμματισμού). Δυαδικά Μεγάλα Αντικείμενα (Binary Large Objects BLOBs) μπορούν να αποθηκευτούν και να προσπελαστούν. Προσθήκη αντικειμενοστραφών χαρακτηριστικών στο σύστημα τύπων της SQL
  • Ευρετήρια
    Στο κεφαλαίο αυτό δίδεται μεγαλύτερη έμφαση στο είδη ευρετηρίων, τα δέντρα αναζήτησης, τα Β-δέντρα και στα ευρετήρια κατακερματισμού.
  • Σύγχρονα Θέματα Βάσεων Δεδομένων
    Στο κεφαλαίο αυτό κάνουμε μια γενική εισαγωγή στις έννοιες των χωρικών και / πολυμεσικών βάσεων δεδομένων, που αποτελούν έναν τομέα σύγχρονο με μεγάλο ενδιαφέρων και προοπτική.

 
Βασική Βιβλιογραφία:

  1. Ramez Elmasri και Sham B. Navathe, Θεμελιώδεις Αρχές Συστημάτων Βάσεων Δεδομένων (1ος τόμος), 3η Έκδοση αναθεωρημένη, (Εκδόσεις ΔΙΑΥΛΟΣ),
  3. Ramez Elmasri και Sham B. Navathe, Θεμελιώδεις Αρχές Συστημάτων Βάσεων Δεδομένων (2ος τόμος), 3η Έκδοση αναθεωρημένη, (Εκδόσεις ΔΙΑΥΛΟΣ),
  4. C. J. Date, Εισαγωγή στα Συστήματα Βάσεων Δεδομένων, (1ος κ 2ος τόμος), έκτη αμερικάνικη έκδοση 1995, (Εκδόσεις Κλειδάριθμος),
  5. Hank Korth, Avi Silberschatz, and S. Sudarshan, Database System Concepts, 3rd Edition, McGraw-Hill, 1998.

 

Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 θεωρία + 1 εργαστήριο

Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: Δ΄

Διδασκαλία: Η διδασκαλία του μαθήματος έχει τη μορφή 15 διαλέξεων και ισάριθμων εργαστηριακών ασκήσεων, στο πλαίσιο των οποίων υπάρχει η δυνατότητα ανάληψης εργασιών.

Ενδεικτικά προαπαιτούμενα: Προγραμματισμός Ι – ΙΙ, Γραμμική Άλγεβρα, Λογισμός Ι – ΙΙ

Διδακτικές μονάδες: 4

 

Σκοπός και στόχοι του μαθήματος:

Το μάθημα αποσκοπεί στην παρουσίαση των βασικών αριθμητικών μεθόδων και στην εφαρμογή τους με χρήση ειδικού λογισμικού. Στόχοι είναι αφενός μεν η κατανόηση της αριθμητικής προσέγγισης και της διαφοροποίησης των αριθμητικών μεθόδων από τις αναλυτικές, αφετέρου δε η εξοικείωση των φοιτητών με προγράμματα επιστημονικού προγραμματισμού.

 

Περίγραμμα μαθήματος:

  • Η φιλοσοφία της αριθμητικής ανάλυσης, αριθμητική κινητής υποδιαστολής, είδη σφαλμάτων, ευστάθεια και σύγκλιση αλγορίθμων.
  • Νόρμες διανυσμάτων, επίλυση μη γραμμικών εξισώσεων με τη μέθοδο της διχοτόμησης και της τέμνουσας.
  • Επίλυση μη γραμμικών εξισώσεων με τις μεθόδους Regula Falsi και του Νεύτωνα. Yλοποίηση και γραφική ανάλυση με χρήση του λογισμικού MATLAB. Συγκριτική ανάλυση.
  • Επίλυση συστήματος γραμμικών εξισώσεων, άμεση μέθοδος: απαλοιφή κατά Gauss.
  • Επίλυση συστήματος γραμμικών εξισώσεων, επαναληπτικές μέθοδοι: Jacobi και Gauss Seidel. Yλοποίηση και γραφική ανάλυση με χρήση του λογισμικού MATLAB. Συγκριτική ανάλυση.
  • Ανάλυση LU: Παραγοντοποίηση απλών και τριδιαγώνιων πινάκων, παραγοντοποίηση με εναλλαγή γραμμών, πίνακας αντιμεταθέσεων.
  • Ανάλυση LU Cholesky και Doolittle, Συγκριτική ανάλυση και εφαρμογές της ανάλυσης LU στην επίλυση συστημάτων, στον υπολογισμό της ορίζουσας και του αντίστροφου ενός πίνακα. Yλοποίηση με χρήση του λογισμικού MATLAB.
  • Εύρεση των ιδιοτιμών και ιδιοδιανυσμάτων με τη μέθοδο της δύναμης και την αντίστροφη μέθοδο.
  • Παραγοντοποίηση QR: μετασχηματισμοί Householder και Givens, εύρεση ιδιοτιμών με τη βασική και τη βελτιωμένη μέθοδο QR. Yλοποίηση με χρήση του λογισμικού MATLAB
  • Παρεμβολή: πολυωνυμική παρεμβολή με τις μεθόδους Lagrange και Newton. Yλοποίηση με χρήση του λογισμικού MATLAB. Συγκριτική ανάλυση.
  • Παρεμβολή Hermite και με splines. Yλοποίηση και γραφική ανάλυση με χρήση του λογισμικού MATLAB. Συγκριτική ανάλυση.
  • Θεωρία προσέγγισης: έννοιες της προσέγγισης συναρτήσεων και εφαρμογές, προσέγγιση με τη μέθοδο των γραμμικών ελαχίστων τετραγώνων.
  • Ορθογώνια πολυώνυμα και ελάχιστα τετράγωνα, ορθογωνιοποίηση Gram-Schmidt, πολυώνυμα Legendre. Yλοποίηση με χρήση του λογισμικού MATLAB
  • Υπολογισμός ολοκληρώματος με τις μεθόδους του τραπεζίου και του Simpson. Yλοποίηση και γραφική ανάλυση με χρήση του λογισμικού MATLAB. Συγκριτική ανάλυση.

 
Βασική Βιβλιογραφία:

  1. Π. Μαστοροκώστας, Αριθμητικές Μέθοδοι με το Λογισμικό MATLAB, Τ.Ε.Ι. Σερρών, Σέρρες 2001.

  2. L.V. Fausett, Applied Numerical Analysis Using MATLAB, Prentice Hall, 1999.

  3. Γ.Δ. Ακρίβης, Β.Α. Δουγαλής, Εισαγωγή στην Αριθμητική Ανάλυση, 3η έκδοση, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2000.

  4. Συμπληρωματική Βιβλιογραφία:

  5. J.H. Mathews, K.D. Fink, NumericalMethodsUsingMATLAB, Prentice Hall, 1999.

  6. J.H. Mathews, Numerical Methods for Mathematics, Science, and Engineering, Prentice Hall, 1992.

  7. G. Forsythe, M. Malcolm, C. Moler, Αριθμητικές Μέθοδοι και Προγράμματα για Μαθηματικούς Υπολογισμούς, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2000.

  8. Α. Κharab, R. Guenther, An Introduction to Numerical Methods: A MATLAB Approach, Chapman & Hall, 2001.

  9. R.J. Schilling, S.L. Harris, Applied Numerical Methods for Engineers Using MATLAB and C, Brooks/Cole, 2000.

 

 

Τίτλος μαθήματος: Αναλογικά Ηλεκτρονικά

Εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας: 2 θεωρία + 2 εργαστήριο

Τυπικό εξάμηνο διδασκαλίας: Δ΄

Διδασκαλία: Η διδασκαλία του μαθήματος έχει τη μορφή 15 διαλέξεων και ισάριθμων εργαστηριακών ασκήσεων, στο πλαίσιο των οποίων υπάρχει η δυνατότητα ανάληψης εργασιών.

Ενδεικτικά προαπαιτούμενα: ─

Διδακτικές μονάδες: 4

 

Σκοπός και στόχοι του μαθήματος:

Το μάθημα «Αναλογικά Ηλεκτρονικά», έχει σκοπό να φέρει σε επαφή τους φοιτητές του Τμήματος Πληροφορικής και Επικοινωνιών με τις βασικές αρχές της ηλεκτρονικής, τα ηλεκτρονικά εξαρτήματα και τις εφαρμογές τους. Ένα μεγάλο τμήμα των σύγχρονων Τηλεπικοινωνιακών Συστημάτων και Δικτύων στηρίζεται στη χρήση των ημιαγωγικών ηλεκτρονικών εξαρτημάτων τόσο σε διάκριτη όσο και σε ολοκληρωμένη μορφή (chip). Στα πλαίσια του μαθήματος αυτού γίνεται προσπάθεια να αποσαφηνιστούν βασικές έννοιες όπως η ενίσχυση, η ανάδραση, η προσαρμογή, το εύρος ζώνης. Έτσι οι σπουδαστές αποκτούν το θεωρητικό υπόβαθρο που απαιτείται για να κατανοήσουν καλύτερα τα μαθήματα των Τηλεπικοινωνιών που διδάσκονται σε μεγαλύτερα εξάμηνα.

 

Περίγραμμα μαθήματος:

Α. Η ύλη του μαθήματος οργανώνεται στις παρακάτω ενότητες
  • Θεωρία Ημιαγωγών. Ενδογενείς και Εξωγενείς Ημιαγωγοί τύπου p και n.
  • Η δίοδος. Ορθή και ανάστροφη πόλωση διόδου. Χαρακτηριστική διόδου.
  • Ειδικές δίοδοι. Η δίοδος Zener σε κυκλώματα σταθεροποίησης τάσης.
  • Εφαρμογές των διόδων σε κυκλώματα ανόρθωσης. Κυκλώματα ψαλιδιστών, πολλαπλασιαστών τάσης.
  • Δομή και λειτουργία του διπολικού τρανζίστορ.
  • Πόλωση του τρανζίστορ
  • Ενισχυτές τάσης με τρανζίστορ
  • Η έννοια της ανάδρασης. Ενισχυτές με ανάδραση
  • Ολοκληρωμένα κυκλώματα ενισχυτών : Ο Τελεστικός Ενισχυτής
  • Γραμμικά Κυκλώματα Τελεστικών Ενισχυτών (Αναστρέφων Ενισχυτής τάσης, Μη αναστρέφων Ενισχυτής τάσης, Ακόλουθος τάσης, Αθροιστής, Αφαιρέτης).
  • Μη γραμμικά κυκλώματα Τελεστικών Ενισχυτών (Ολοκληρωτής, Διαφοριστής, συγκριτής Schmitt Trigger)
  • Συντονιζόμενοι και μη συντονιζόμενοι ταλαντωτές.
  • Μετατροπείς αναλογικού σήματος σε ψηφιακό.

Β. Η παρουσίαση της ύλης γίνεται με τη μορφή παραδόσεων. Παράλληλα με τη θεωρητική προσέγγιση των θεμάτων παρουσιάζονται πρακτικές εφαρμογές με τη μορφή ασκήσεων. Επίσης παρουσιάζεται η λειτουργία αναλογικών κυκλωμάτων με τη χρήση λογισμικού προσομοίωσης (Εlectronics Workbench, Tina Pro).

Βασική Βιβλιογραφία:

  1. P. Malvino, “ Ηλεκτρονική ” Τζιόλα, 1995
  2. C. H. Schuler, “ Εφαρμοσμένα Ηλεκτρονικά”, Τζιόλα, 2000
  3. Milman /Grabel “Μικροηλεκτρονική”, Τόμοι Α, Β Τζιόλα, 1995
  4. Καρύμπακα Κ. “Γενική Ηλεκτρονική” , Tόμοι Α, Β , Ζήτη, 1990
  5. Καρύμπακα Κ., “Ασκήσεις Ηλεκτρονικής”, Zήτη, 1990
  6. Θεοφάνους Ν., Κανελλόπουλος Χ., Πακτίτης Σ. “Αναλογικά Ηλεκτρονικά ”, ΟΕΔΒ, 2000.
  7. Μπρακατσούλας Ε., Παπαϊωάννου Γ., Παπαδάκης Ι. “Γενικά Ηλεκτρονικά”, OEΔΒ, 2000.


  ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ:
          Σάββας Πασχαλίδης		 ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ: Αν. Μπαλουκτσής (από 1/4/2003 έως 9/10/2007), Χ. Στρουθόπουλος (από 10/10/2007 έως 31/8/2008)
ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ: Σ. Καζαρλής, Π. Μαστοροκώστας, Ε. Ούτσιος, Α. Παπατσώρης, Ι. Ρέκανος, Σ. Τσίτσος, Δ. Χασάπης, Α. Νικολαΐδης, Κ. Χειλάς, Φ. Γκοδόση